سلام و قبول باشد توجّهات و توسّلات شما!
اِن‌شاءلله ماه مهمانی خدا خوش گذشته باشد!
از همان اوّلین فصل آغاز برنامه‌ی دکتر موزون، زندگی پس از زندگی را با اشتیاق فراوان تماشا می‌کردم و به نظرم، از معدود برنامه‌های خوب و مغتنم تلویزیون ایران بود و موجب باقیات و صالحاتش. امسال تابستان که مامان رفت آن طرف و پی زندگی‌اش، برای آرامش قلبم، قسمت‌های قبلی را دوباره و سه‌باره در نت می‌دیدم و این ماه مبارکی هم انگار کن که پیِ خبر و پیام و تصویری از مامان باشم، تقریبا‌ً قسمتی را از دست ندادم. در اینستاگرام و این طرف و آن طرف هم که گه گاه می‌بینم، برخی منکر حقیقت و واقعیّت این مستند می‌شوند و می‌گویند که برساخته‌ی مغز است و حاصل کمبود اکسیژن، خنده‌ام می‌گیرد و یاد انکار پیامبران و آیات الهی می‌افتم. واقعاً هم چیزی در این جهانِ پیر و بی‌بنیاد عوض نشده، ما در همان زمانه‌ی جاهلیّت به سر می‌بریم، فقط در لفاف رنگ و ماشین!
باز شدن پرونده‌ی تماشا و شهود و تعریف متافیزیک و پرواز روح و برخی ابعادِ آن جهان در میان عوام؛ یعنی اِتمام حجّتِ پروردگار و حضرات با انسان پست مدرن!
دیشب به مرتضی می‌گفتم که نادر طالب‌زاده و دکتر بلخاری، از کراش‌های دوره‌ی نوجوانی من بودند _این واژه‌ی کراش را از دخترهای دبیرستان یادگرفته‌ام_ :)
خدا او را رحمت کناد. در آب‌گینه و در سال‌های قبل، چندباری از برنامه‌های راز و عصر او گفته بودم. طالب‌زاده وقتی که کسی از فیلم‌های آخرالزّمانی نمی‌گفت و نمی‌دانست، وقتی کسی به مخاطب جهانی شیعه و انقلاب فکر نمی‌کرد، مستند می‌ساخت و سفر می‌رفت و کارشناس خارجی دعوت می‌کرد و از امام زمان (عج) و مهدویّت و موعود می‌گفت.
این حزب اللّهی‌های اصطلاحی هم که امروز برای رفتنش عزا گرفته‌اند و مطلب می‌نویسند و پس از رفتنش، تکریمش می‌کنند، به خاطر آن که سال ۸۸، به رفتار و اقداماتِ تلویزیون و سانسورها و برخی مسئولین انتقاد داشت، تکفیرش کرده بودند و قبولش نداشتند و نادیده‌اش می‌گرفتند.
خوشا او که یک عمر با قلب ناآرام و درد سینه، از امام زمانش گفت و ساخت. طوبی لهم و حُسن مآب!
در قنوتِ نمازِ عید فطر، وقت گرفتنِ جایزه و عیدی‌ها برای شفای همه‌ی بیماران، التماسِ دعا!
لینک مطالب قبل در مورد نادر طالب‌زاده در آب‌گینه: + + +
